** كامپوزیت های دندانی : كامپوزیت های مورد استفاده در دندانپزشكی ترمیمی (كاموزیت دندانی) در اوایل دهه 60 میلادی بوسیلةBowen به صورت تجاری معرفی شدند ]1-3[. از آن زمان در كامپوزیت های دندانی تحولات زیادی صورت پذیرفته تا خواص فیزیكی و مكانیكی آنها بهبو...
دانلود فایل(دانلود مقاله درمورد کامپوزیت های دندانی)|40063964|bwo50687507|کامپوزیت های دندانی ,دندانپزشکی ترمیمی,فیزیکی,مکانیکی,سایش کامپوزیت,جفت کننده,ماتریسی,فاز پراکنده,رزینهای مونومر,اجرا,دانلود,دانلود مقاله,دانلود تحقیق
در حال حاظر فایل کامل و برتر با عنوان دانلود مقاله درمورد کامپوزیت های دندانی آماده دریافت می باشد برای مشاهده جزئیات فایل به ادامه مطلب یا دریافت فایل بروید.

⚡دانلود

**

كامپوزیت های دندانی :

كامپوزیت های مورد استفاده در دندانپزشكی ترمیمی (كاموزیت دندانی) در اوایل دهه 60 میلادی بوسیلةBowen به صورت تجاری معرفی شدند ]1-3[. از آن زمان در كامپوزیت های دندانی تحولات زیادی صورت پذیرفته تا خواص فیزیكی و مكانیكی آنها بهبود یابد . برای رفع مشكلاتی چون سایش كامپوزیت ]4-7[، جمع شدگی پس از پخت ]8-9[، جذب آب ]10[ تلاشهای زیادی صورت پذیرفته است .

یك كامپوزیت دندانی از اجزای گوناگونی تشكیل شده است . این اجزاء شامل مونوسرهای مختلف ، پركننده ، عوامل جفت كننده ، آغازگر ، شتاب دهنده‌. پایداركننده و افزودنیهای دیگر است . شناخت ساختار شیمیایی ، تركیب و خواص هر یك از این اجزاء می تواند به ساخت كامپوزیتی با خواص فیزیكی و مكانیكی خوب كمك نماید ]11[.

كامپوزیت دندانی تركیبی شامل فازی پراكنده با مقاومت زیاد و ماتریسی با مقاومت كمتر است كه صورت ریزتر می توان آن را به فاز ماتریس ، فاز پراكنده و فاز بین سطحی تقسیم كرد.

1- فاز ماتریس شامل مونومررزین ، شروع كننده برای آغاز پلیمریزاسیون رادیكال آزاد (نوری یا شیمیایی) و پایدار كننده است .

2- فاز پراكنده شامل ذرات تقویت كننده ، مثل ذرات شیشه ، كوارتز ، سیلیكای كلوئیدی .

3- فاز بین سطحی كه شامل یك عامل جفت كننده مانند اورگانوسیلان است . جفت كننده دارای گروههای عاملی خاصی است كه فاز ماتریس و پراكنده را به هم می‌چسباند .

در كامپوزیت های دندانی خواصی چون استحكام ، مقاومت سایشی و سختی ، بیشتر به فاز پراكنده و فاز بین سطحی و خواصی مانند پایداری رنگی و تمایل به نرم شدن به فاز ماتریس بستگی دارد . خواصی نظیر جمع شدگی ناشی از پخت و جذب آب به ویژگیهای هر سه فاز بستگی دارد]12[.

هر چه در طول سالیان گذشته تغییرات زیادی در تركیب دهنده كامپوزیت های دندانی ایجاد شده است . اما بیشتر آنها در مورد پركننده ها و سامانه های شروع كننده پلیمر شدن بوده است و مونومری كه امروزه در اكثر كامپوزیت های تجاری استفاده می شود مونومر دو اكریلاتی ، 202 بیس 4 ](2-هیدروكسی-3-متاكریلوكسی) پروپیلوكسی فنیل[پروپان (Bis-GMA) یا مشتقات آن است . بنابراین سامانه مونومرهای كامپوزیتهای دندانی هنوز می تواند هدفی برای چالش در زمینه بهبود خواص كامپوزیت ها باشد ]12-15[.

اجزای كامپوزیت دندانی :

فاز ماتریس (رزینهای مونومر)

رزینهای اپوكسی :

رزین اپوكسی توسط دندانپزشك امریكایی R.L.Bowen مورد توجه قرار گرفت . رزینهای اپوكسی (شكل 1-1) می توانند در دمای ااق سخت شوند و جمع شدگی كمتر دارند و چسبندگی آنها به اغلب سطوح جامد خوب است .

شكل 1-1 رزین اپوكسی : بیس فنل آ-دی گلیسیدیل اتر

ضریب انبساط حرارتی مناسب ، چسبندگی به ساختار دندان و پایداری رنگ رزینهای اپوكسی باعث شد تا اولین كامپوزیت های دندانی از تركیب این رزینها با پركننده هایی چون كوراتر یا ذرات چینی ساخته شود . هر چند این كامپوزیتها در ترمیمهای غیرمستقیم نتایج خوبی نشان دادند ولی سرعت سخت شدن پایین ، مانع از استفاده آنها بعنوان مواد پركننده مستقیم شد ]12[.

رزینهای Bis-GMA

با توجه به عدم كارایی رزینهای اپوكسی در سالهای 1960 میلادی ، Bowen مونومری ساخت كه باعث توسعه كامپوزیت های دندانی شد ]1-3[. این مونومر Bis-GMA بود كه در واقع ساختاری مشابه رزینهای اپوكسی دارد با این تفاوت كه به جای گروه اپوكسی شامل گروه متاكریلاتی است . Bis-GMA از تركیب بین فنل A و گلیسیریل متاكریلات تهیه شد . بعدها از تركیب بیس فنل آ-دی گلیسیدیل اتر و متاكریلیك اسیدسنتز گردید ]18[ ، شكل (1-2).

شكل 1-2 - ساخت Bis-GMA

Bis-GMA می تواند از طریق پیوندهای دوگانه انتهای خود وارد واكنش پلیمر شدن شود . ساختار حجیم این مونومر دو عاملی و اندازه آن باعث فراریت كمتر ، جمع شدگی كمتر و سخت شدن سریع می شود كه محصولی مقاوم را حاصل می نماید .

گرانروی بالای این مونومر باعث می شود كه نتوان پركننده های معدنی را به خوبی و در مقادیر زیاد به آن اضافه نمود . بنابراین برای بهبود فرایند اختلاط رزین و پركننده ها از مونومرهایی با وزن مولكولی كمتر و گرانروی پائین تر (تری اتیلن گیلكول دی متاكریلات (TEG-DMA) و یا تری اتیلن گیلكول دی متاكریلات در كنار آنها استفاده می شود .

رزین Bis-GMA دارای گرانروی حدود mpa.s1.000.000 () و تری اتیلن گلیكول دی متاكریلات حدود mpa.s‌10 () است ]12-17[.

هرچه گرانروی مخلوط مونومرها كمتر باشد ، پركننده بیشتری را می توان به‌ آن افزود كه منجر به بهبود خواصی چون سختی ، استحكام ، سفتی و ضریب انبساط حرارتی و جمع شدگی كم می‌گردد]18-19[.

با پلیمر شدن مونومرها ، رزین جمع می شود ، بدین علت كه مونومرها با یكدیگر پیوسته و تبدیل به پلیمر خطی یا شبكه ای می شوند . نیروی بین مولكولی در مونومرها از نوع واندروالسی و فاصله آنها در حدود 3/0-4/0 نانومتر است . با پلیمر شدن اتصال بین واحدهای تكرار شونده از نوع كئوالانسی با طول پیوند حدود 15/0 نانومتر خواهد شد ، بنابراین موجب جمع شدگی می‌گردد . میزان جمع شدگی به مقدار این پیوندها بستگی دارد یعنی با افزایش جرم مولكولی مونومر جمع شدگی كاهش می یابد و همچنین در یك جرم مولكولی یكسان با افزایش عاملیت (Functionality) جمع شدگی افزایش می یابد .

با پیشرفت پلیمریزاسیون سرعت نفوذ رادیكالهای در حال رشد و مونومرهای عمل نكرده به سرعت كاهش یافته و مانع تبدیل كامل پیوندهای دوگانه می گردد . بنابراین حدود 25 تا 50 درصد از گروههای متاكریلاتی بصورت واكنش نكرده باقی می مانند . شكل (1-3).

جزییات بیشتر📜